rt50

اینو شعرو که استاد شهریار در خطاب به انیشتین نوشته رو یکی برام ایمیل کرده بود من ازش خوشم اومدانشتن[انیشتین]! یک سلام ناشناس، البته می بخشی،دوان در سایه روشن های یک مهتاب خلیایینسیم شرق می آید، شکنج طرّه ها افشانفشرده زیر بازو شاخه های نرگش[نرگس] و مریماز آن هایی که در سعیدیه شیراز می رویندز چین و موج دریاها و پیچ و تاب جنگل هادوان می آید و صبح سحر خواهد به سر کوبیددر ِخلوت سرای قصر ِسلطانِ ریاضی را.درون کاخ استغنا، فراز تخت اندیشهسر از زانوی استغراق خود برداربه این مهمان که بی هنگام و ناخوانده است، در بگشااجازت ده که با دست لطیف خویش بنوازد،به نرمی چین پیشانی افکار بلندت رابه آن ابریشم اندیشه هایت شانه خواهد زد.نبوغ شعر مشرق نیز با آیین درویشیبه کف جام شرابی از سبوی حافظ و خیامبه دنبال نسیم از در رسیده می زند زانوکه بوسد دست پیر حکمت دانای مغرب راانشتن آفرین بر تو ،خلاء با سرعت نوری که داری، در نوردیدیزمان در جاودان پی شد، مکان در لامکان طی شدحیات جاودان کز درک بیرون بود، پیدا شدبهشت روح علوی هم که دین می کفت،[می گفت] جز این نیستتو با هم آشتی دادی جهان دین و دانش راانشتن ناز شست تو!نشان دادی که جرم و جسم چیزی جز انرژی نیستاتم تا می شکافد جزو جمع عالم بالاستبه چشم موشکاف اهل عرفان و تصوّف نیزجهان ما حباب روی چین آب را مانَدمن ناخوانده دفتر هم که طفل مکتب عشقم،جهان جسم، موجی از جهان روح می دانماصالت نیست در مادّه.انشتن صد هزار احسن و لیکن صد هزار افسوسحریف از کشف و الهام تو دارد بمب میسازدانشتن اژدهای جنگ ....!جهنم کام وحشتناک خود را باز خواهد کرددگر پیمانه عمر جهان لبریز خواهد شددگر عشق و محبت از طبیعت قهر خواهد کردچه می گویم؟مگر مهر و وفا محکوم اضمحلال خواهد بود؟مگر آه سحرخیزان سوی گردون نخواهد شد؟مگر یک مادر از دل ((وای فرزندم)) نخواهد گفت؟انشتن بغض دارم در گلو دستم به دامانتنبوغ خود به کام التیام زخم انسان کنسر این ناجوانمردان سنگین دل به راه آورنژاد و کیش و ملّیت یکی کن ای بزرگ استادزمین، یک پایتخت امپراطوری وجدان کنتفوق در جهان قائل مشو جز علم و تقوا راانشتن نامی از ایران ویران هم شنیدستی؟حکیما، محترم می دار مهد ابن سینا رابه این وحشی تمدّن، گوشزد کن حرمت ما را.انشتن پا فراتر نه، جهان عقل هم طی کنکنار هم ببین موسا و عیسا و محمّد راکلید عشق را بردار و حلّ این مع, ...ادامه مطلب