rt50

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- به بهانه «مناسبت» ها نوشتن هم آسان است و هم دشوار. آسان به این خاطر که در رسانه های مختلف و طی سالیان از فرط تکرار، کلیشه شده ودشوار به این سبب که نخواهی آن کلیشه ها را تکرار کنی و در نگاه رسمی محدود بمانی.چنین است که در نگاه مردمان، رجایی تنها با ساده زیستی و یک چند «دست فروشی» برای امرار معاش معرفی می شود و درباره تحمل شاق ترین شکنجه ها که هاشمی رفسنجانی را از اعدام رهانید و جمعی از چهره های بعدا مشهور را وامدار او ساخت کمتر گفته می شود. امروز اما 19 شهریور است؛ سالروز درگذشت آیت الله سید محمود طالقانی. او نیز در نگاه رسمی بالاترین شأنی که داشته همانا عنوان اولین امام جمعه تهران پس از پیروزی انقلاب است و حتی به لقبی که امام خمینی بدو داد کمتر پرداخته می شود؛ ابوذر زمان.   طالقانی اما در یاد نسل انقلاب همان طالقانی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در پوستری که  یکی از نهادهای تازه تاسیس منتشر کرد این گونه معرفی شد: « و ظلمت شب از این سه تن بگریخت » و در کنار تصویر امام خمینی و دکتر علی شریعتی نقشی از آیت الله طالقانی هم نشست.طالقانی را این نویسنده با کتاب «مالکیت در اسلام» می شناسد که نویسنده را با عنوان « الامام محمود الطالقانی» معرفی کرده بود و با مسجد هدایت که بیشتر در آن نبود ، چون گرفتار حبسی از پی حبسی دیگر می شد.نسل انقلاب، اسلام را با قرائت طالقانی می شناخت و چتر او همه را پوشش می داد. برخی از روزنامه ها شیطنت می کردند و جایگاه او را در انقلاب همسنگ امام خمینی توصیف می کردند و حتی یک بار تعبیر « دو رهبر» را درباره او به کار بستند ولی او هرگز حاضر نشد در عرض امام مطرح شود و تا پایان در طول حرکت کرد.طالقانی را با آن صدای خس خس سرفه ها، با آن سیگارت هما فیلتر دار، با آن نشستن بر روی زمین در مجلس خبرگان قانون اساسی، با نهیبی که در نماز جمعه زد و گفت «می دانم چرا با شورا مخالف اید» و با آن سیمای مهربان و سینه بی کینه که از پی سال ها مشقت هیچ انتقامی را بروز نمی داد.طالقانی را پس از انقلاب با برنامه تلویزیونی «با قرآن در صحنه» می شناسیم  و با این که تکرار آن به مناسبت های مختلف امکان پذیر است اما کمتر از شبکه های مختلف رادیویی و تلویزیونی شاهد هستیم.یاد طالقانی تنها نباید به بهانه برگزاری اولین نماز جمعه یا درگذشت او باشد., ...ادامه مطلب