انقلاب

انقلاب چشم تو بر پاست

و هلهله ی مردمان کور

از نصرت نگاه تو بر اراده ی من

و همه جا پر است از موسیقی تلخ تسلیم آغوشم 

به پای چادر گلدار فرو افتاده ات

زانو می زند اشتیاقم برابر خواست ظالمانه ی نگاهت 

آسمان این رابطه پر می شود از غبار شعار

و شعور

میان هیجان کاذب زنان سیاه پوش 

به فراموشی همیشه ی من می پیوندد

تنها داغ یک بوسه می ماند بر پیشانی ام

و نام من 

مظلوم ترین شهید این دیدار نا برابر 

میان چشمان مسلح تو و لرزش دستان خالی و مردانه ی من است

آری من 

اولین پیامبر شاعر شهید چشمان مهربانترین قاتل زمینم