گناهکار

من گناه کار ترین مرد زمینم

که هیچ گاه

نماز لمس تو را به وقت نخوانده است 

و روزه ی سکوت نام مقدس تو را به گاه نشکسته

و حتی یک بار مادر چشمان تو را درک نکرده است 

و عشق دستانت را نگرفته است میان تنهایی موروثی اش 

و برای به آغوش کشیدن معصومیتت با هیچ خدایی نجنگیده 

مرا محکوم کنید به آویختن به دار گسیوان تن ظریف یک زن در یک زمان گسسته بی پایان 

می خواهم آخرین نفسم را در هوای بوسه هایش زندگی کنم

و چشمم به نوازش مهربانی چشمانش 

به خواب ابدی واژه ها برود

من نا خلف ترین فرزند زمینم

که قدر بهشت نگاه تو را ندانسته است 

بگذارید جنازه ام تا ابدیت تاب بخورد بر برهنگی یک زن

شاید آوارگی شعرهایم درس عبرتی شود 

برای آنانیکه

عشق را نمی فهمند