ياد تو

و نم نمي از باران آن سالها

و حوصله ای كه دل تنگم را راه ببرد

بروم در خلوت ترين دامنه ی كوه بنشينم

روسری تو را باز كنم از سرت و بيندازم زير خستگی ام

ياد موهای تو را نوازش كنم

عطر نفسهايت را بعد از هر بوسه به كوه بسپارم

دراز بكشم روی خاطراتم

و به خوشبختی لحظه هايي كه با ياد تو دارم

لبخند های تلخ بزنم