یک هم آغوشی ممنوع

پری آسا

به جعد گیسوان رویا آور شب رنگش

چون مادیان رام نشدنی دشتهای خیال من

تمام هستی ام را به بند زنانگی اش می کشد

من

اسیر حس درختان انجیر نشسته در نگاهش می شوم

و چون گیاه

پای بند خاک اصیل هم آغوشی هایش 

کاهنان معبد لبخندش

هوشیاری مرا به کرنش وا می دارند

و من

به تقلید از راهبان مست آواز خوان 

به رقص ناقوس اندام ظریفش می پیوندم

اینجا کنار او

انسان و پری به هم می آمیزند

و یک عشق ممنوع

در دل سرنوشت نطفه می بندد