“ بهانه ی شب گریه ها “

ای دوست!ای بهانه ی شب گریه های من! 

آیا به گوشت می رسد امشب صدای من؟

در عُزلتِ  محرابِ چشمت پر گشوده اند،

این مرغکانِ خواهشِ دستِ دعای من

ای یار!دور از تو در این خلوت چه مانده است،

امشب، بجز چشمی پر از باران برای من؟!

وقتی تو هم چون صخره ها دلسنگ می شوی

اشکی که می ریزد پس از این پا به پای من ؟