وقت آدم شدن است

  شمایی که پشت نقش خود پنهانید

ای مردم شهر

         بیایید؛بیایید

 در خانه من پنجره ها باز شذه اند

     و نگاهشان رو به خورشید خداست

              من در ذهن خودم

                 در قاب پنجره ها به تماشای خدا میشینم

     و هر از گاهی چند

        سیب از باغ پشت پنجره ها می چینم

آی؛آی

      با شما هستم

                        که فریادتان از سکوت مرداب هم کوتاه تر است

                              برخیزید؛بر خیزید

                                         وقت دریا شدن است

  من در دریای شما رنگ آسمان خدا میبینم

و هر از گاهی چند

           چون مرغ رها

                       تن خود را به نسیم خواهم داد

آی؛آی

شمایی که با چشمان باز خوابیده اید

   برخیزید؛برخیزید

         وقت بیدار شدن است

           من در هیاهوی خواب شما رویای خدا میبینم

و هر از گاهی چند

    مثل یک عطر سپید

        از عشق خدا می آیم

            دست از این همه غفلت بردارید

                 وقت آدم شدن است