over expensive

برای تولدم یکی از دوستان، یک دفترچه بهم هدیه داده که کار دسته. یعنی دونه دونه برگهایش، جلد دفتر و تمام زلم زیمبوهای رویش تماما کار یک سری هنرمند است که با سلیقه و ظرافت طراحی و تهییه اش کرده اند. وقتی دفترچه را هدیه گرفتم خیلی خوشحال شدم. با دقت نگاهش کردم و به این فکر کردم که دقیقا تویش چه چیزی باید بنویسم... 

شما را نمیدانم اما من به شدت از چیزهای گران گریزانم. نه این که دنبال جنس های ارزان باشم(هنوز آنقدر پولدار نشده ام)، نه... ولی از چیزهایی که به شکل اغراق شده ای گران هستند فراریم. مثلا هیچوقت از پاساژهای جینگل مستون خرید نمیکنم. امکان ندارد وارد این مغازه هایی که دو تکه جنس گذاشته اند پشت ویترینشون و فضای کم نور درست کردن بشوم. پول نداشته باشم چیزهای مارک دار نمیخرم. هیچ هم عارم نمی شود بگویم جورابم مارک نایک نیست و ساخت یک کارخانه معمولی در ناکجا آباد است...

به همین نسبت طرف آدمهای زیادی شیک هم نمیروم. همونهایی که عطرهای چند میلیونی میزنن و مانتوهای هفتصد هزار تومانی میپوشن و ناخونهاشون رو حتما باید خانم فلانی توی فلان نقطه شهر درست کنه و اگر خودکارشون canco نباشه تا اطلاع ثانوی چیزی نمیتونن بنویسن...