دردهای نا گفته

دریاب دلم، که رفتم از دست

ایکاش که میشد از خودم رَست

دیوانــگیم ببین چــه غوغــــاست

گوینــــــد که لایق تماشــــــاســت

آری دل مــــــن دلی حــــزین اســـت

انـــــگار  کــــه تحــــــفهء زمیـن اســــت

کَردَست مرا چنان هوائی

یاد نـــگهی و ســـــوز آهی

دردل نبــــــود هـــــــوای ماندن

زهـــــر است زخون ،به دل چکاندن

خوشــــــبخت هــــــــرآنـــکه نامده رفت

بخــــــشید هــــــزار هشت ،به یک هـــفت

ماسودچه برده ایم زین دهر؟

جــــز درد نبـــرده ایم ما بَهـــــر

خواهـــــــم که اگر بگویم ایــن درد

صـــــد بـــــاغِ بهــــــار میــــــشـود زرد

بهـــــتر کـــــه ســـــخن نـــــگفته مـــــاند

ایـــــــن دردِ"رســــــا"بــــه سینـــــــه مــــــاند