<no title>

من دختر بودنم را دوست دارم.....

نه اینکه همیشه خشنود باشم.....اما دوست دارم....

همین که از یک دستبند رنگی رنگی سرخوش میشوم.........

همین که می توانم موهایم را بلند بلند....کوتاه کوتاه کنم

و چیز شگفت آوری نباشد این کوتاه وبلند کردن ها....

همین که می توانم ارغوانی وآبی وزرد وصورتی وقرمز بپوشم....

همین که می توانم چشمانم را سیاه سیاه کنم.....لبانم را سرخ سرخ....

همین همدم مادر بودن.....

مورد اعتماد پدر بودن را......(حتی اگر تنها گمان من باشد واینجور نباشد....)

همین که میتوانم مادری کنم......

آسان اشک بریزم.......آسان بخندم.....

همین نیرومند بودن را....

همین نازک بودن و شکیبایی را

دوست می دارم..........!!!!!!!