لزوم آموزش حقوق کودک برای دانش آموزان و معلمان

هنوز هم وقتی کتاب پنجم "برادران کارامازوف" را می خوانیم، خصوصاً فصلی  راکه در آن شمه ای از وضعیت کودکان قربانی، توصیف می شود، طنین دردناک کلماتش، آزرده خاطرمان می کند. وقتی می نویسد: "بی دفاع بودن کودکان است که شکنجه گر را اغوا می کند" و از همگان می خواهد که بدانند که چرا کودکان، « رنج » می برند. او برای همیشه  این سؤال را در مقابل ما می گذارد:  در باره ی کودکان چه وظایفی داریم؟

نگاهی به وضعیت تشکل های مدافع حقوق کودکان، نشان می دهد که تلاشی مستمر در این باره انجام گرفته است. حتی گاهی از خود می پرسیم: آیا این مؤسسات از یک امر بدیهی سخن نمی گویند؟ دغدغه ها برای چیست؟ آیا در شرایط فعلی که انسانها در جوامع مدنی، همزیستی عاقلانه دارند و هرروز مجموعه ای از قوانین در این باره به تصویب می رسد و گفتمان های متنوعی به ظهور می رسد، چیزی را فراموش کرده ایم که باید دوباره به بازخوانی تاریخی واجتماعی اش بپردازیم؟

به نظر می رسد که ما و راهبران فکری وسیاسی مان، از شدت ظهور بعضی مسائل، دچار نوعی کِدر بودن فضای دید شده ایم.بخشی از ضرورتها را در بند شیرازه ها کرده ایم و به فایل ها وقفسه ها  سپرده ایم.